Τον βάλτο των Γιαννιτσών είχε επίκεντρο ο Μακεδονικός Αγώνας που διέσωσε τον ελληνικό χαρακτήρα της Μακεδονίας και άνοιξε τον δρόμο για την απελευθέρωση. Στην περιοχή του ίδιου βάλτου διεξήχθη η νικηφόρος μάχη των Γιαννιτσών πριν από ακριβώς 100 χρόνια (19-20 Οκτωβρίου 1912) και ο Στρατός μας έφθασε σε απόσταση αναπνοής από την πόλη του αγίου Δημητρίου. Θυμόμαστε και συγκινούμαστε.
Τιμούμε τους πρωταγωνιστές εκείνων των θριάμβων για να πάρουμε μηνύματα ελπίδας και αισιοδοξίας για τη σημερινή εποχή. Ο βάλτος των Γιαννιτσών αποξηράνθηκε και έγινε εύφορη πεδιάδα. Ο εθνική και κοινωνική πραγματικότητα όμως σήμερα είναι βαλτωμένη και αναζητούμε ένα όραμα για να βγούμε από το τέλμα.
Ποιο είναι το μυστικό που μεταμόρφωσε τη χρεοκοπημένη Ελλάδα του 1893, την ηττημένη του 1897 και την υπό εξαπλή τρόικα (ΔΟΕ) του 1898 στη θριαμβεύουσα Ελλάδα του 1912-13; Κάποιοι δίνουν έμφαση στο κίνημα των αξιωματικών στο Γουδί και σε προσπάθειες πολιτικού και οικονομικού εκσυγχρονισμού, όπως το Σύνταγμα του 1911. Βεβαίως δεν πρέπει να υποτιμηθούν αυτές οι παράμετροι, αφού μάλιστα συνδέονται με τη σημαντική μορφή του Ελευθερίου Βενιζέλου. Ομως πορεία εξευρωπαϊσμού με την παρέμβαση στρατιωτικών (Νεότουρκοι) και τάσεις εκσυγχρονισμού με το Σύνταγμα του 1908 (Χουριέτ) είχε και η Οθωμανική Τουρκία. Παρά ταύτα, ηττήθηκε μεγαλοπρεπώς και η παρουσία της στα Βαλκάνια συρρικνώθηκε στη λωρίδα της Αν. Θράκης. Αλλού πρέπει να αναζητηθεί το μυστικό που έβγαλε την Ελλάδα της Μελούνας από τον εθνικό βάλτο και της χάρισε τα φτερά τα πρωτινά της, τα μεγάλα.
Η πνευματική προετοιμασία και το εθνικό φρόνημα, που έδιναν φτερά στα πόδια των ευζώνων μας το 1912, έχουν τη ρίζα τους στα ελληνορθόδοξα θεμέλια της παιδείας, στη συναίσθηση της διαχρονικής συνέχειας του Ελληνισμού, στη σύνδεση με την αρχαιότητα και το Βυζάντιο, που πρόβαλαν ιστορικοί και ποιητές, και πρωτίστως στη Μεγάλη Ιδέα. Η παρεξηγημένη αυτή Ιδέα πρωτοεμφανίζεται μετά την Α΄ Αλωση, του 1204, όταν ο Βατάτζης διακηρύσσει ότι οι Ελληνες πρέπει να ελευθερώσουν την Πόλη από τους Σταυροφόρους.
Ανδρώνεται μετά τη Β΄ Αλωση του 1453. Διώχνει την ηττοπάθεια και οδηγεί τον Στρατό μας στη Θεσσαλονίκη το 1912. Και αναπαύεται εν ειρήνη μετά το 1922. Της οφείλουμε ευγνωμοσύνη.
Πηγή:kostasxan.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου