"Το μεν ισχυρόν γενέσθαι, της φύσεως έργον. Το δε λέγειν δύνασθαι τα συμφέροντα τη πατρίδι, ψυχής ίδιον και φρονήσεως" "ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ! ΝΑ ΛΕΣ: ΕΓΩ ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΟΥ ΕΧΩ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΣΩΣΩ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΟΥ! ΑΝ ΔΕΝ ΣΩΘΕΙ ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ!" Νίκος Καζαντζάκης

Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

ΜΑΣ ΨΕΚΑΣΑΝ "ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΚΟΝΟΥ ΓΙΩΤΑ"...

Μεταμεσονύκτιος ψεκασμός στο κέντρο των Γιαννιτσών

Τις πρώτες ώρες μετά τα μεσάνυχτα της Τετάρτης συνεργείο του δήμου Πέλλας ράντιζε τα δέντρα και τα φυτά στην πλατεία Γκόνου Γιώτα και τα πεζοδρόμια της οδού Βενιζέλου. Απ’ ότι γνωρίζουμε αυτό γίνεται με σκοπό να αντιμετωπιστούν ασθένειες που προσβάλλουν τα παραπάνω δέντρα. Βέβαια δεν είναι λίγοι αυτοί που διερωτήθηκαν βλέποντας αυτό το σκηνικό αν και κατά πόσο επικίνδυνο για τους ανθρώπους είναι το φάρμακο που χρησιμοποιείται και αν θα πρέπει να λαμβάνονται προληπτικά προστατευτικά μέτρα. Μάλιστα όπως επισημαίνει ένας αναγνώστης που ασχολείται με τη χρήση φυτοφαρμάκων δεν υπάρχει σκεύασμα με υπολυματικότητα μικρότερη των τριών ημερών, γεγονός που σημαίνει....
ότι ο κόσμος που βρίσκεται στο χώρο αυτό είναι εκτεθειμένος στη δράση του φαρμάκου. Επειδή λοιπόν ο κόσμος ανησυχεί μήπως θα ήταν απαραίτητη μια ενημέρωση από το αρμόδιο τμήμα ώστε να γνωρίζουν όλοι τι ακριβώς συμβαίνει και αν θα πρέπει να ανησυχούμε;

ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ "ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΗΝ ΣΩΣΤΗ ΩΡΑ"

Συμπολίτες μας Γιαννιτσιώτες νομίζουμε ότι είναι πια ώρα να μπορούμε  να βλέπουμε την σωστή ώρα,στα ωρολόγια που βρίσκονται τοποθετημένα(αλλά σταματημένα) εδώ και πάρα πολυ καιρό στην κορυφή του ανακαινισμένου  ομόνυμου κτηρίου.
Βέβαια θα είναι ακόμη καλύτερο να απομακρυνθούν και τα τελευταία προστατευτικά(λαμαρίνες),τα οποία παραμένουν  έτσι και οχι μόνο ασχημαίνουν τον χώρο αλλά   και κρύβουν την βάση του οικοδομήματος.
Να τελειώσουν επιτέλους αυτές οι εργασίες και να φτιαχτεί και  ο περιβάλλοντας χώρος με τα πεζοδρόμια και τον φωτισμό και να   αναδειχθεί « το παλιό  ρολόι» ως τουριστικό αξιοθέατο  της πόλης μας.
Την ευθύνη γι’ αυτά νομίζω την έχουν οι διοικούντες τον  Δήμο Πέλλας.
Ας ενεργήσουν λοιπόν  γιατί μαζί με τα σταματημένα ωρολόγια σταμάτησε και η  προσπάθεια  τουριστικής ανάπτυξης αλλά και ανάδειξης των Γιαννιτσών...
Περιμένουμε να δούμε τους δείκτες (και τους υπεύθυνους) να κινούνται !!!

Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΑ
Καθημερινή είναι η κακή κυκλοφοριακή κατάσταση εντός του πολεοδομικού συγκροτήματος της πόλης μας(των Γιαννιτσών).
Οι προσπάθειες των αρμόδιων αρχών είναι ανεπιτυχείς γιατί γίνονται από υποχρέωση και με καθόλου προγραμματισμό και μελέτη.
Τώρα τελευταία  μάλιστα έχουν εγκαταληφθεί τελείως οι ενέργειες αποτροπής του χάους στο οποίο έχουμε περιέλθει.
Η τροχαία Γιαννιτσών (ανεπίσημα)δείχνει ως υπεύθυνο τον δήμο(δημοτική αστυνομία)  και ο  δήμος κοιτάζοντας λοξά και σφυρίζοντας αδιάφορα ,δείχνει  την τροχαία.
Συγχαρητήρια και στους δύο!!!
Το αποτέλεσμα είναι αυτό το χάλι που βιώνουμε καθημερινά.Ένα χάλι  και μία απαράδεκτη  κατάσταση που ανεχόμαστε  με απάθεια οι υπόλοιποι και το μόνο που κάνουμε είναι να την συζητάμε μεταξύ μας,στις καφετέριες,τα καφενεία, τους καναπέδες και τις πολυθρόνες και εκεί τελείωνει η δική μας ευθύνη.
ΛΑΘΟΣ ΜΕΓΑΛΟ!!!  Είμαστε συνυπεύθυνοι όλοι(οι δημότες)οι πολίτες για αυτά που συμβαίνουν.
Κανένας δεν μας κάνει χάρη όταν κάνει ορθά και σωστά την δουλειά του.
Αντίθετα μάλιστα,όταν δεν την κάνει ορθά,μας κοροϊδεύει μπροστά στα μάτια μας και το κάνει και επιδεικτικά.
Εμείς πότε θα αντιδράσουμε;
Πότε θα τους καταγγείλουμε;
Ως πότε θα ανεχόμαστε την τεμπελιά και την ανεπάρκειά τους;
Πότε θα οργανωθούμε και θα  απαιτήσουμε από τους «υπευθυνοανεύθυνους»φορείς και υπηρεσίες να πράξουν το αυτονόητο και να κάνουν σωστά αυτό για το οποίο πληρόνονται από τους δικούς μας φόρους και κρατήσεις ;

Το ιστολόγιο(Blog) “ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ” αποφάσισε να αντιδράσει και να αναδείξει μέσα από τις ηλεκτρονικές του σελίδες όλα όσα  συμβαίνουν καθημερινά στην πόλη μας και μας ενοχλούν.
Βοηθήστε μας για να πετύχουμε όλοι μαζί να αλλάξουμε την πόλη μας προς το καλύτερο και φυσικά προς όφελος όλων των συμπολιτών μας.

«Μαζί μπορούμε καλύτερα,δυνατότερα,περισσότερα...»

Δείτε χάλι στην περιοχή του ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ μας:

Οδός Οδυσσέα Ελύτη(οδηγεί ως κύρια οδός στο νοσοκομείο) στη συμβολή της με την οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου(είναι κύρια είσοδος της πόλης).Τα λεωφορεία είναι συχνά-πυκνά  σταθμευμένα στο συγκεκριμένο σημείο,εμποδίζοντας την κυκλοφορία και  θα γίνουν αιτία τροχαίου δυστυχήματος για χάρη της  διευκόλυνσης των παρανόμων οδηγών και  ιδιοκτητών τους.
 Τέσσερα(4)λεωφορεία σταθμευμένα,δύο απέναντι σε δύο και εμπρός η στροφή .
Δείτε τί συμβαίνει στην είσοδο του Νοσοκομείου μας και τους  δρόμους που το περιστοιχίζουν:

Η αρχή είναι πάντα δύσκολη,αλλά εμείς  ήδη αρχίσαμε και θα συνεχίσουμε  με μεγαλύτερη προσπάθεια και πολλές φωτογραφίες και  βίντεο(αν είναι απαραίτητο),για να αναδειχθούν και να γνωστοποιηθούν στους πολλούς τα στραβά και τα παράνομα,οι κακοτεχνίες και τα επικίνδυνα,η αμέλεια και ο ωχαδερφισμός των λίγων  εις βάρους των πολλών και της ίδιας της πόλης.
Παλεύουμε και αγωνιζόμαστε για το καλό της πόλης που ζουμε εμείς και τα παιδιά μας-δηλαδή  προς όφελος όλων μας.

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Ας προσέξουμε!!!

Μια τρύπα(όχι στο νερό) επικίνδυνη για πολλούς

Η πόλη μας έχει αφεθεί στη φθορά του χρόνου και της αδιαφορίας όχι μόνο των υπευθύνων αλλά και  «ημών» των πολιτών.
Καλά  αυτοί που πρέπει να διαγνώσουν και να επισκευάσουν τις ζημίες δεν το κάνουν και τεμπελιάζοντας κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους,εμείς οι υπόλοιποι τί κάνουμε;
Αν  διαφωνείτε με την  γνώμη μου κοιτάξτε τις παρακάτω φωτογραφίες και μετά είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσετε πλήρως μαζί μου:
Τώρα πρέπει να καταλάβατε ότι η τρύπα επί της οδόυ:Στρατηγού Νικολάου Πλαστήρα,στο ύψος  που υπήρχε το ουζερί "Προξενείο"(δίπλα στο cafe Bell Air)υπάρχει και είναι πολύ επικίνδυνη για  ανθρώπους και οχήματα.
Έχει μεγαλύτερες διαστάσεις υπόγεια,είναι αρκετές ημέρες δίχως προειδοποιητική -έστω- σήμανση και είναι θέμα χρόνου αν δεν επέμβουν οι αρμόδιοι,να γίνει κάποιο ατύχημα.
Το σημείο είναι πολυσύχναστο και  δίπλα σε υποτυπώδες πεζοδρόμιο,ανάμεσα σε σταθμευμένα οχήματα και εμπρός στα μάτια πολλών αδιάφορων περαστικών...



Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

ΝΑ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΙΔΕΑ

Να γίνουν οι αυλές των σχολείων χώροι ψυχαγωγίας και άθλησης

Μια βόλτα το απόγευμα στα σχολεία της πόλης των Γιαννιτσών οδηγεί χωρίς αμφιβολία σε μια κοινή διαπίστωση. Οι αυλές των σχολείων αποτελούν σήμερα τους πιο πολυσύχναστους χώρους ψυχαγωγίας, άθλησης και χαλάρωσης των νέων της πόλης των Γιαννιτσών. Αυλές γεμάτες παιδιά, χρώματα, φωνές αλλά και ενέργεια που εκπέμπεται από τις δραστηριότητες που αναπτύσσονται καθημερινά.
Την ίδια στιγμή όμως γεννάται εκτός από τη διαπίστωση και μια βασική ανάγκη για την τοπική κοινωνία και ειδικότερα για τα παιδιά, τους νέους και τις νέες. Η ανάγκη δημιουργίας και οργάνωσης νέων κοινόχρηστων χώρων όπου θα δίνεται η ευκαιρία σε όλους να παίξουν, να αθληθούν, να κάνουν τον περίπατό τους, να συζητήσουν και να περάσουν την ώρα τους με ότι άλλο μπορεί να τους απομακρύνει από μια βαρετή καθημερινότητα.....
Οι νέοι και οι νέες περισσότερο από κάθε άλλον χρειάζονται διεξόδους σε θετικές δραστηριότητες. Θέλουν να νιώσουν δυνατοί και ελεύθεροι να κάνουν αυτό που τους ευχαριστεί μακριά από τα δεσμά μιας κλισέ διασκέδασης που περιορίζεται σε ένα καφέ η ένα βραδινό μπαράκι.
Ποιος δεν νοιώθει χαρά και ικανοποίηση βλέποντας αυτή την περίοδο όπου τα σχολεία παραμένον κλειστά, οι αυλές τους να είναι γεμάτες από παιδιά κάθε ηλικίας, που δίνουν ζωή ακόμη και στα καυτά από τον ήλιο κτίρια.
Είναι γνωστό ότι ο τρόπος με τον οποίο έχει γίνει ο πολεοδομικός σχεδιασμός της πόλης τις περασμένες δεκαετίες δεν επέτρεψε λόγω αντικειμενικών δυσκολιών να αναπτυχθούν ανάλογοι χώροι μέσα στον αστικό ιστό της πόλης.
Ωστόσο η δημιουργία αντίστοιχων χώρων περιμετρικά σίγουρα θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα. Πιο καθαρό παράδειγμα από αυτό του Πλατανότοπου νομίζω ότι δεν υπάρχει. Εκατοντάδες δημότες κάθε ηλικίας καθημερινά περνούν τα απογεύματα τους εκεί αναζητώντας τη δροσιά, τη καλή παρέα, την ασφάλεια στο παιχνίδι, την άθληση και την ψυχαγωγία.
Θεωρώ ότι παρεμβάσεις αυτής της έκτασης χωρίς μεγάλη δυσκολία και κόστος θα μπορούσαν να γίνουν στα κενά στρατόπεδα της πόλης, για τα οποία υπάρχει μια διαρκής προσπάθεια παραχώρησης στο δήμο Πέλλας, η οποία ωστόσο σκοντάφτει σε προβλήματα δευτερεύοντα που πρέπει να ξεπεραστούν. Τον τρόπο και τα μέσα θα τα βρουν ελπίζω οι αρμόδιοι που έχουν και την ευθύνη της μετέπειτα αξιοποίησής τους. Ήδη το αίτημα αυτό έχει διατυπωθεί από φορείς της πόλης ενώ υπάρχει και ως πρόταση στα προεκλογικά προγράμματα όλων των Συνδυασμών που διεκδίκησαν την ψήφος μας, γεγονός που δίνει μεγαλύτερη δυναμική στη διεκδίκηση αλλά και την υλοποίηση.
Ακόμη κι αν αυτό δεν μπορεί να γίνει άμεσα το σύνθημα πρέπει να είναι ένα. Δύο μπασκέτες, δέκα παγκάκια και λίγο πράσινο αρκεί για να δώσουμε ζωή στην πόλη. Γιατί τα παιδιά και οι νέοι, μας δίνουν το πιο δυνατό στίγμα της.

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Φταίμε κι εμείς που δεν το ψυλλιαστήκαμε.

Τουρισμός; Σκοτώστε τον!

Του Θανάση Νικολαΐδη
ΚΙ ούτε που το κατάλαβε ο νεοέλληνας πότε δρομολόγησαν την αγραμματοσύνη του. Φταίει ο Κίζιγκερ και οι απανταχού…φιλέλληνες; Φταίμε κι εμείς που δεν το ψυλλιαστήκαμε. Ούτε την παγκοσμιοποίηση που μας αγκάλιασε θανάσιμα, ούτε την αμορφωσιά, μέσα από την μανιώδη αναζήτηση της ευτυχίας στην ηδονή της ύλης.
ΜΕΘΟΔΙΚΑ, λοιπόν, και χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι, φτιασιδωμένη με χρώματα φανταχτερά και αρώματα, με προσωπείο μη την αναγνωρίσουμε και με χαμόγελο, μπήκε η αμορφωσιά απ’ την κύρια είσοδο, για να φύγουν τα γράμματα (του ανυποψίαστου μέσου νεοέλληνα) απ’ την πίσω πόρτα. Γιατί; Γιατί μες τη φτώχια του και τη στέρηση, με τα ανύπαρκτα μέσα και τα σχολεία που θύμιζαν «κρυφό σχολειό», το παιδί μάθαινε λίγα για να τα κάνει πολλά με την αναζήτηση της γνώσης. Σήμερα που η αποστηθισμένη γνώση θεωρείται μόρφωση, ο γονιός νοιάζεται για το…φροντιστήριο των παιδιών όσο και για την τροφή τους κι αυτό τον τιμά, ωστόσο, είναι ψευδαίσθηση.
ΤΑ σχολεία της «πενταήμερης» που στα χαρτιά είναι εκπαιδευτική και η ζεϊμπεκιά πιστοποιεί τη μαγκιά του μαθητή/τριας, η κοινωνική καταξίωση κάποιων νεοελλήνων μέσω της «μερσεντέ» και του «πρώτου τραπεζιού-πίστας» κτίζουν ό,τι χρειάζεται σαν προϋπόθεση. Για να σνομπάρουμε τον ξένο απ’ τα πέρατα της γης για να «προσκυνήσει» τον Παρθενώνα και να τον λοιδορούμε που διαβάζει στο τρόλεϊ ή περιμένει το λεωφορείο με ένα βιβλίο στο χέρι.
ΟΛΑ, λοιπόν, «στρωμένα» και σε πλήρη διάταξη για την απεμπόληση της «τουριστικής» ιδέας. Από ψηλά και χαμηλά. Με «ψηφοθήρες» πολιτικούς που δεν διακυβεύουν την επανεκλογή τους, με «συντεχνίτες» και το συμφέρον τους, με όλους μαζί αδιάφορους για τον τουρισμό μας, σε τραγικές ώρες οικονομικής κρίσης.
ΚΟΝΤΡΑ κυβέρνησης και ταξιτζήδων; Ας την πούμε έτσι και καθαρίζουμε. Πείσμα στα πλαίσια της κομματικής διαπάλης; Να καμωθούμε πως δεν το προσέξαμε. Πλήγμα στον τουρισμό; Είναι χειροπιαστό «και ημείς άδομεν». Σπρωξιά συνειδητή στην Ελλάδα που ακροβατεί; Αν τσακιστεί, εμείς θα το πληρώσουμε. Θα μας αποφεύγουν οι ξένοι; Κακό του κεφαλιού μας. Κι αν ο μέσος ευρωπαίος ταξιτζής ακούει κλασική μουσική περιμένοντας στην πιάτσα τον πελάτη, ο «δικός» μας (μέσος και συνήθης-υπάρχουν και εξαιρέσεις) το’ χει στη διαπασών για σκυλοτράγουδα.
ΕΜΕΙΣ και η εθνική μας κληρονομιά. Εμείς και ο κόσμος. Εμείς με τη…μαγκιά μας, αυτοί στο (αποκλεισμένο) αεροδρόμιό μας κι απέναντι να τους γνέφουν Τούρκοι, Ισπανοί κ.α., πειθαρχημένοι (και φθηνότεροι). Χωρίς κομματικά παιχνίδια για τον τουρισμό τους. Κι εμείς να τον σκοτώνουμε, παίζοντας «εν ου παικτοίς».

Η ΘΕΣΗ


Αφιερωμένο στον κύριο αντιδήμαρχο της Δ.Ε. Κρύας Βρύσης Γιάννη Αϊβαζίδη  . «Ο αντιδήμαρχος λοιπόν μπήκε στην αίθουσα λίγο καθυστερημένα και επιχείρησε να βρει καρέκλα να κάτσει στην πλευρά που κάθονται οι σύμβουλοι της πλειοψηφίας. Ωστόσο κανείς δεν έδειξε διάθεση να μετακινηθεί παρότι ο Γιάννης τους το ζήτησε ευγενικά. Βλέποντας αυτή την απαξιωτική στάση πήρε τα χαρτιά του και μονολογώντας …. αποχώρησε προς στιγμή...»
-Ζητώ συγνώμη που παράφρασα τους στοίχους του εξαιρετικού ποιήματος του Ζαχαρία Παπαντωνίου: ¨Η κατάρα του πεύκου¨ και ελπίζω να τον αφήσουν να καθίσει μαζί τους (οι πλειοψηφούντες)στην ερχόμενη συνεδρίαση της 22/Ιουλίου/2011.

Η κατάρα  της καρέκλας!!!

«Γιάννη, γιατί  στραβοκοιτάζεις;
Γιατί; Γιατί;»
«Μια θέση θέλω», λέει ο Γιάννης
και περπατεί.

Ανάβει ο Γιάννης σαν  λαμπάδα
βγάνει φωτιά.
Να ’βρισκε ο δόλιος μια θεσούλα,
 σε μια γωνιά!

Ξάφνου αντικρύζει  λίγο πιο πέρα
ένα σκαμνί...
Κάθισε ο Γιάννης εκεί επάνω,
να στυλωθεί.

Δεν τον βολεύει το σκαμνάκι,
αγκωμαχεί.
«Δεν  θ’ αποστάσω» λέει ο Γιάννης,
γιατί,γιατί;


«Γιάννη, πού κίνησες να φτάσεις;»
«Εκεί μπροστά.»
«Κι ακόμα βρίσκεσαι δω  πέρα;
Πολύ μακριά!»

«Εγώ πηγαίνω, όλο πηγαίνω.
Τι έφταιξα εγώ;
Σκιάζονται όλοι και με διώχνουν,
γι’ αυτό είμαι ‘δω.

Πότε ξεκίνησα; Είναι μέρες...
για δυο, για τρεις...
Ο νους μου σήμερα δε ξέρω,
τ' είναι βαρύς».

«Να μια  καρέκλα, δε με πειράζει
να στριμωχτώ».
Θέλω να κάτσω λίγο εκεί δίπλα,
στον αρχηγό.

Οι μέρες πέρασαν κι οι μήνες,
φεύγει ο καιρός,
Στον ίδιο τόπο είν' ο Γιάννης,
κι ας τρέχει εμπρός...

Να το χινόπωρο, να οι μπόρες,
μα πού σκαμνί;
Χτυπιέται ορθός με το χαλάζι,
με τη βροχή.

«Γιάννη, ο θυμός σου ο ρημάδης,
είναι κακός,
θύμωσε τώρα  και το κοπάδι
 μα κι ο βοσκός;»

Ο νους του μίλαε στον αέρα
- τ' ακούς, τ' ακούς;-
Κι αγριοκοιτούσε παραπέρα
τους καθιστούς.

Μ’ αφρούς,φοβέρες κι αντριλίκι
και με βρισιές
και τον ιδρώτα του  ποτάμι,
Τί προσβολές!!!


Οι φίλοι σου ήτανε για ΄σένα
παρηγοριά.
Κι εσύ τους βλέπεις σαν εχθρούς σου,
Γιάννη!!!  Σιγά...

«Τη χάρη σου βρε Γρηγοράκη
την προσκυνώ.
Βόηθα να φτάσω κάποιαν ώρα
και να σταθώ...

Η θέση μου με περιμένει,
Κι έχω χαθεί...
Βαρέθηκα...τί ώρα να ΄ναι
Και τί εποχή;

Ξεκίνησα το καλοκαίρι
-να στοχαστείς-
Κι ήρθε και μ' ήβρε ο χειμώνας
μεσοστρατίς.

Πάλι Αλωνάρης και λιοπύρι!
Πότε ήρθε; Πώς;
Γρηγόρη σταμάτησε το χρόνο
Που τρέχει εμπρός.

Γρηγόρη, το δρόμο δεν τον βγάνω
-με τι καρδιά;-
Θέλω να πέσω να πεθάνω,
εδώ κοντά.»

Θυμώνει ο Γιάννης σαν παιδάκι...
Θέση ζητά.
Μακριά  καθίσαν οι δικοί του,
πολύ μακριά.

Εκεί κοντά του ούτε στασίδι,
μια ερημιά.
Όρθιος έμεινε ο Γιάννης.
Πρώτη φορά!!!