πολλοί κλαίγονται για τους φόρους, την ανεργία, το ακριβό πετρέλαιο, τους κλέφτες πολιτικούς ....Και τι να δω. Σε όλα τα καφέ επικρατεί το αδιαχώρητο. Σαν σε κερκίδα ο ένας πίσω από τον άλλο παρακολουθούν αγώνα. Τίποτα δεν τους απασχολεί παρά η ομάδα. Ούτε τα στημένα τους προσβάλλουν, ούτε τα ποσά που διακινούνται μέσω του ποδοσφαίρου τους πτοούν, κι ας μην έχουν να φάνε(μήπως όμως έχουν;)αυτοί εκεί σαν πρόβατα. Έ, όχι ρε παιδιά, έτσι δεν κάνουμε χωριό. Ξέρουμε όλους τους παίκτες , ακόμα και της Γ΄ εθνικής και αφήνουμε τον κάθε τυχάρπαστο πολιτικό να αποφασίζει για εμάς. Τι να πω και για τους φραπέδες ή μάλλον τώρα είναι νες καφέ λόγω κρύου. Νέοι 25-30 αντί να υψώσουν τη φωνή και τη γροθιά τους για δικαιώματα και ανθρώπινη ζωή, βολεύονται με το χαρτζιλίκι του μπαμπά ή του παππού. Παιδιά, αυτό είναι χαρτζιλίκι και πάντα θα το παίρνετε, όσο έχουν. Εκείνα όμως που σας στερούν οι πολιτικές των μετρίων και η βουλιμία των λίγων είναι ΔΙΚΑ ΣΑΣ, μόνο που κατάλαβαν ότι βολεύεστε και σας τα παίρνουν. Τι να πω, θλίβομαι . Θα γυρίσω στη γειτονιά μου και όταν σας δω να προβληματίζεστε θα ξανάρθω. Καληνύχτα. Συγγνώμη από εκείνους που προβληματίζονται και αγωνίζονται.
Αναγνώστης
πηγή: http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου